Conceptueel
Een paar jaar geleden, in the spur of the moment, heb ik me aangemeld bij de kunstacademie in Utrecht, de HKU. Voor een experimenteel jaar, te volgen in de weekenden. Ik liep nogal te stoeien met al mijn creatieve plannetjes, voelde te weinig solide grond en een beetje verdieping leek me de oplossing. Dus daar ging ik!
Of ten minste. Daar ging ik... naar de toelatingsdag! Op die dag wordt je portfolio beoordeeld door een aantal docenten en krijg je vervolgens per mail een uitslag toegestuurd. U bent toegelaten, of niet.
Ik ging met de auto en een tas vol werk. Ik had nogal wat "afgeknutseld" de afgelopen jaren. Aangekomen bij de academie kreeg ik een raar gevoel. Okay, dat ik wat afweek van de gemiddelde leerling had ik wel verwacht maar ik bleek een wel heel vreemde eend in de bijt.
Er was veel animo voor de toelating en de academie hanteerde een strak schema om alles te kunnen beoordelen. Om de zoveel uur mocht een groepje van 25 ieder hun eigen werk uitstallen op een lestafeltje in een klaslokaal. Na een uur moest je het weer ophalen. Ik was net op tijd en kon meteen aan de slag. Braaf stalde ik mijn werk uit, alles mooi bij elkaar passend qua kleur en compositie. De zenuwen gierden door mijn lijf.
Toen ik eens om me heen keek naar het werk van de anderen moest ik van binnen heel hard lachen. Wilde schilderingen en spannende installaties, veel rebelse teksten en rauwe tekeningen. Mijn "vrolijk" gekleurde en gemodelleerde werk stak daar nogal bij af, zeg maar...
In het uur dat we moesten wachten liep ik rond op de academie om de sfeer op te snuiven. Stom genoeg droeg ik hoge hakken, die vervaarlijk hard klikten in het schoolgebouw, waardoor iedereen de hele tijd naar me keek. De rest van de gegadigden bleken allemaal nog op school te zitten en ik voelde me er zó niet thuis. Ik had gedacht het er heerlijk te vinden en een gevoel van vrijheid te ervaren maar dat gebeurde totaal niet.
Toen we weer terugkwamen in het leslokaal, treuzelde ik net zo lang totdat bijna iedereen weg was en vroeg aan een van de docenten of hij al iets los kon laten over de beoordeling. Hij keek naar mij en in mijn tas en zei toen met een heel zuur gezicht: "U is nogal conceptueel zie ik, hmm" En toen draaide hij zich om.
Een mail met de uitslag heb ik nooit mogen ontvangen, ook niet toen ik belde omdat ik nog niets gehoord had. Dus of ik aangenomen ben? Ik weet wel zeker van niet. Of ik dat erg vind? Ik weet wel zeker van niet.